Hoshino Kayoko
van ambacht naar kunst
Hoshino Kayoko (volgens het Japanse gebruik wordt eerst de achternaam en daarna de voornaam genoemd) volgde een pottenbakkersopleiding in Kyoto. Deze oude keizerlijke hofstad is de culturele hoofdstad van Japan. Japanse tradities zoals het pottenbakken worden daar gekoesterd. Toen Kayoko (1949) trouwde met de avant-gardekeramist Hoshino Satoru (1945), startte het echtpaar daar, in de buurt van Kyoto, een eigen atelier. Zij blijven die streek trouw.
Het traditionele pottenbakken concentreert zich op het maken van gebruiksvoorwerpen. Er zijn van oudsher twee stromingen: vervaardigen van enerzijds voorwerpen voor de theeceremonie, en anderzijds ten behoeve van volkskunst (Mingei). In de twintigste eeuw komt daar een derde stroming bij, de Sodeisha (1948-1998), die zich daartegen afzet. Niet het nut als gebruiksvoorwerp, maar de artistieke waarde van het object is volgens de Sodeisha-beweging doorslaggevend. Die wordt bepaald door techniek en vormgeving. Daarbij wordt gekeken naar de abstracte kunst van het Westen.
De Hoshino’s steunen deze beweging energiek. Kayoko maakt zich verdienstelijk voor de verbetering van de positie van de vrouw in de keramiekindustrie. Zij en haar man beijveren zich om de Japanse keramische kunst op internationaal niveau te brengen, en te laten aansluiten bij nieuwe ontwikkelingen. Beiden hebben een eigen, uitgesproken stijl: Satoru extravert en monumentaal, Kayoko ingetogen en verfijnd. Toch exposeren ze zowel gezamenlijk als apart, ook buiten Japan en sinds 1999 zelfs geregeld in Nederland. Het Princessehof heeft werk van beiden in de collectie.
In haar lange carrière als keramisch kunstenaar heeft Kayoko een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Ze is begonnen met het vervaardigen van gebruiksvoorwerpen aan de hand van mallen van gips: kommen, schotels, vazen en dergelijke. Later maakt ze die voorwerpen aan de hand van kleine modellen op schaal. De klei moet zich onderwerpen aan haar wil. Ook het bakproces is minutieus geregeld, want alleen zo kan er weinig misgaan. In 1997 wint ze de Asahi Modern Craft Grand Prix met een verzameling doosjes van verschillende afmetingen die de indruk geven van huisjes met een strodak.
