Feest in Leeuwarden Oost

Voor de tentoonstelling Feest! ging Keramiekmuseum Princessehof een half jaar lang op bezoek bij verschillende feesten in de wijken van Leeuwarden Oost. Het museum vierde de feesten mee én ging in gesprek met jong en oud over de vieringen van vroeger en nu. Van een Moederdag in Heechterp-Schieringen tot een bijzondere 50ste verjaardag in de Vrijheidswijk, en van een kinderfeest in Bilgaard tot het hindoestaanse feest Ram Navmi in Oud-Oost. Deze persoonlijke verhalen van feestvierders uit Leeuwarden Oost werden verzameld en vastgelegd. Hieronder leest u alle persoonlijke verhalen. Vanaf 1 december zijn de portretten te zien in in een kleinschalige presentatie in het museum. 

Vincent (49), samen met zonen Simon (10) en Peter (12)

over Hollandse feesten op de braderie in Heechterp-Schieringen:

‘Mijn vader komt uit Engeland en mijn moeder uit Indonesië. De feesten die we vroeger vierden, waren gewoon de oud-Hollandse feesten, zoals Sinterklaas, maar dan met het verschil dat er wel bij elk feest een rijsttafel was.

Rond mijn dertiende verhuisden we naar Engeland om een pub te beginnen. In de pub serveerde mijn moeder rijsttafels. En we hadden Hollandse snacks, zoals bitterballen. We moesten nog wel even kijken hoe we dat gingen vertalen. Bitterballs? Dat werkt natuurlijk niet!’

Ali (80)

Over haar bruiloft bij de ouderensoos in Bilgaard

‘Ik was 23 toen we trouwden, mijn man 25. We hadden toen al vijf jaar verkering. Ik woonde nog bij mijn ouders in Marrum, maar ‘s ochtends ging ik eerst op de fiets naar de kapper in Ferwert. Mijn trouwjurk was wit, met een sluier en rozen. Terug in Marrum kwam mijn man met zijn broer in de trouwauto. Daar was ook het huwelijk.

Ik herinner me dat het plaatselijke korps kwam spelen. En dat het mistig was. De zon kwam er niet door, maar het was een leuk feestje!’

Jeannette (93)

Over de bevrijding bij de ouderensoos in Bilgaard

‘In Amsterdam waren we als laatste bevrijd. Toen de Canadezen kwamen, stonden mensen rijen dik bij de Berlagebrug om ze te verwelkomen. Je werd bovenop de tank gehesen, en als de tank vol was, ging je gewoon naar de volgende.  

Dat was prachtig: je was vijftien en je reed door de mensenmassa. Zo oud zag je er trouwens niet uit: we hadden de hongerwinter ook meegemaakt, waarin we niets te eten hadden. Nu kregen we chocola. Ik werd er zelfs misselijk van. Maar het was één en al feest!’

Amy (10) en Zoé (14)

over Kerst en Oud en Nieuw bij het kinderrestaurant in Bilgaard:

Amy: ‘Kerst vieren we met mijn oma, oom en nichtjes. Niet groot of uitgebreid, maar klein en simpel. We houden van dobbelen: wie het hoogste gooit, mag uitkiezen en krijgt een cadeautje. Meestal lunchen of brunchen we. Tijdens oud en nieuw krijgen we soms cadeautjes.’ 

Zoé: ‘Het gaat me bij kerst niet zo om de cadeautjes, kerst heeft gewoon een leuke sfeer. Je gaat lekker eten en gezellig babbelen. Vorig jaar hebben we tijdens nieuwjaar vuurwerk afgestoken, gewoon sterretjes, maar dat mocht eigenlijk niet.’

Elyssa (8)

over haar verjaardag bij Kinderrestaurant Bilgaard:

‘Ik ben een leeuw. Dat is mijn sterrenbeeld: in augustus word ik negen. Als ik die dag wakker word, gaat mijn moeder voor me zingen. Ze maakt een lekker ontbijt, en alles is versierd.

Als ik na school terugkom, is er zelfs een springkussen. Vorig jaar, toen ik acht werd, was dat ook zo. Na school hadden mijn moeder en vader geregeld dat er een springkussen op het plein stond. We gingen met z’n allen springen en aten chips, koekjes, cupcakes en poffertjes. Soms hebben we ook pannenkoeken en croissants.’

Shai (35)

over Moederdag bij de Moedergroep in Heechterp-Schieringen:

‘Tijdens Moederdag leg ik mijn moeder graag in de watten. Ze doet veel voor ons, vooral voor mijn kinderen. Ik prijs haar de hemel in. We doen op deze dag iets wat ze leuk vindt: een wandeling maken of een patatje eten. Het liefst met alle zussen erbij. En met eten: ik ben een Surinamer, dus bij ons staat eten centraal.’ 

Walaa (45),

rechts, over Moederdag bij de Moedergroep in Heechterp-Schieringen:

‘Tijdens Moederdag kopen Rasha en ik altijd bloemen voor onszelf, maar we krijgen ook een cadeau van onze kinderen. Zes jaar geleden kwam ik uit Egypte naar Nederland. Daar is Moederdag ook belangrijk, maar het wordt op een andere dag gevierd: op 21 maart. Soms komen de kinderen daar met grote cadeaus, of is er op school een groot feest. Alle moeders worden dan uitgenodigd. Ook vrouwen die geen moeder zijn, vieren het.’

Marcel (63)

over Koninginnedag in zijn huis vol keramiek in Heechterp-Schieringen:

‘Ik ging vroeger ieder jaar met Koninginnedag naar Amsterdam. Daar was meer keramiek te vinden dan hier. ’s Nachts zocht ik al de eerste dingen, ze begonnen er vroeger namelijk al vanaf 12 uur. Dus daar liep je: met je zaklantaarntje en rugzak door het centrum.

’s Ochtends ging ik om 8 uur de straat weer op. Ik kon dan nog net rondneuzen op de Jordaan. En dit schaaltje kocht ik destijds bijvoorbeeld voor één gulden in het Vondelpark. Koninginnedag op deze manier vieren vond ik geweldig!’

Monica (38)

over Kerst bij City Life Church in Oud-Oost:

‘In mijn geboorteland komen hele dorpen samen tijdens feestendagen, bijvoorbeeld wanneer het kerst is. Er is dan veel eten en gezelligheid: je ontmoet familie en vrienden die je al lange tijd niet hebt gezien. Hier is dat anders.

Toen ik door huiselijk geweld mijn relatie moest ontvluchten, kwam ik bij Limor terecht. Daar was één feest dat ik nooit zal vergeten: kerst. Begeleiders zeiden ons: morgen komen er bezoekers voor jullie. Toen kwamen er kinderen met snoep zoals kauwgom en was er bijvoorbeeld een kledingruilbeurs.’

Nyasha (34),

rechts, over Pasen bij City Life Church in Oud-Oost:

‘De verbinding met elkaar is het belangrijkste voor een feest. Mijn favoriete feest is Pasen, dat gaat over Jezus, die onschuldig was maar de zonden van alle mensen op zich nam.

Het feest begint met de zondag voor Pasen, wanneer Jezus Jeruzalem binnenkomt. We bidden dan de hele week, tot vrijdag, wanneer Jezus wordt gekruisigd. Dit jaar hebben we op Goede Vrijdag iets op een steen geschreven. Het moest iets zijn waar we mee zaten. We deden dat met een marker, en zetten het onder het kruis, om Jezus bij te staan.’

Jacob (57)

over zomerfeesten bij creatieve broedplaats Asgaard in Heechterp-Schieringen:

 ’Zie je die ratelpopulier, met de blaadjes die heen en weer gaan? Er is hier de wind, dat geeft me een vorm van vrijheid. Voor mij is feestvieren ook echt een vorm van vrijheid: dat je even uit je dak kunt gaan en de zorgen voor de dag van morgen opzij kunt zetten.

’s Ochtends, wanneer de zon opkomt, is het hier het allermooist. Het is donker geweest, en dan hoor je de vogels. Je hoort een nachtegaal, lijsters of merels. Prachtig vind ik dat!’

Tessa (38)

over jaargetijdenfeesten bij creatieve broedplaats Asgaard in Heechterp-Schieringen:

‘Ik was net in Friesland komen wonen en zocht leuke mensen om me heen. Ik was verliefd geworden op een Fries en het was makkelijk om vanuit Brabant hiernaartoe te komen. Je kent verder nog niemand. Hoe heerlijk is het als je er een hele club mensen bij hebt waar je het leuk mee kan hebben?’

Jaargetijdenfeesten vind ik bijzonder. Ze kijken bij Asgaard ook veel naar de Vikingen. Ze houden bijvoorbeeld rekening met midzomer, waarvoor overdag een vuurceremonie is gehouden. Het is een stukje spiritualiteit, maar ook een kunstenaarsgebeuren.’

Delano (56)

over feesten tijdens zijn militaire dienst, Wijkcentrum Bilgaard:

‘Mijn vader is Javaans, mijn moeder is Amazone-Indiaan. Mijn oma nam me mee naar Nederland, waar ik naar school ging in een klooster. Dat was anders dan wat ik van huis uit had meegekregen, want dat was het Islamitische Javanisme. 

Mijn oma heeft de wereld vroeg verlaten van verdriet. Ze werd begraven in Suriname. Om eerlijk te zijn, als ik keek naar de feestdagen, voelde ik me altijd alleen. Maar ik weet nu wat feesten is. De omslag kwam in mijn diensttijd in Nijmegen, toen we voor het eerst met z’n allen gingen stappen.’

Indresh (35)

over Divali in Cultureel Centrum Mahatma Gandhi, Oud-Oost:

‘Ik kwam vijf jaar geleden vanuit India naar Nederland. Aan Divali heb ik jeugdherinneringen. In India is er dan een heel groot festival, met vuurwerk en lekker eten dat je hier niet kunt krijgen. Ook krijg je nieuwe kleren.

Divali gaat over de terugkeer van Lord Rama, die 14 jaar lang werd verbannen uit zijn koninkrijk. Mensen zetten buiten olielampjes neer om hem welkom te heten en zijn terugkomst te vieren. In onze stressvolle levens is feest vieren belangrijk. Het zorgt voor saamhorigheid.’

Mala (58)

over ‘iedere dag vieren’ bij Cultureel Centrum Mahatma Gandhi, Oud-Oost:

‘Mijn ouders komen uit Suriname, mijn betovergrootouders komen uit India. Omdat mijn ouders het geloof thuis beleefden, samen met de Surinaamse Hindoestaanse gemeenschap, heb ik het geloof ook meegekregen.

Alle vieringen zijn belangrijk, maar eigenlijk vier ik het leven elke dag. Als ik ’s morgens opsta ga ik met het gezicht naar de zon staan en dank ik God dat ik er mag zijn en weer wakker ben geworden. De kracht, liefde en energie is overal, maar wij zijn zo bezig, met “huisje boompje beestje”, dat we niet zien dat overal leven in zit.”

Tessa (42)

over verjaardagen binnen de Palestijnse cultuur, tijdens een 50^ste verjaardag in de Vrijheidswijk:

‘Saamhorigheid is belangrijk voor een feest. Het familiaire: dat je het met mensen viert die dicht bij je staan en die als familie voelen, ook al zijn ze dat niet echt. Tijdens deze verjaardag hebben we 100 gasten, maar bij andere feesten zijn het er veel meer.

Wat we mensen na afloop van het feest willen meegeven zijn een waxinelichtje dat licht brengt en kraaltjes met daarop het boze oog. Dat is wat we mensen willen meegeven: het licht en bescherming. Geven is belangrijk.’